K&J serie #6: Over ontwikkeling is veel te zeggen
Ik blijf hopen dat ik geen mensen verstoot of beledig met mijn relaas. Het is vast onvermijdelijk dat dit ergens wel gebeurt. Moet ik nog een keer zeggen dat ik met liefde voor mijn vak en mensen deze serie schrijf? Bij deze nogmaals. Heb je interesse in de rest en de disclaimers die ik gaf in deel 1? Check dan de rest van de serie.
Punt 6: Over ontwikkeling is veel te zeggen
In de afgelopen vijftien jaar heb ik in totaal ongeveer zes tot zeven fulltime jaar aan opleidingen gevolgd. Ik kan me geen jaar van mijn carrière herinneren waarin ik geen opleiding volgde naast mijn werk. Alles om me te bekwamen met kennis en vaardigheden over de menselijke ontwikkeling en hoe zich dit verhoudt tot problematiek. Bijna elke opleiding weer was ik onder de indruk van de nieuwe inzichten, mooie technieken en mogelijkheden om nog beter te worden. En er zijn nog zoveel opleidingen die ik niet heb gevolgd! Tegelijkertijd werd ik gillend gek van alle manieren waarop er naar gedrag gekeken werd. Iedereen pretendeert het antwoord te hebben en hoe complexer, hoe beter. Het speelt in op mijn eigen behoefte om me competent te voelen en effectief bezig te zijn met cliënten. Wat heb ik het de afgelopen paar jaar ingewikkeld gemaakt zeg… Ik vind het inmiddels geen wonder meer dat ik met het einde van het zoveelste opleidingstraject in zicht uitgevallen ben.
En werd mijn hulpverlening er echt effectiever en beter van? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Elke keer als ik iets nieuws geleerd had, kon ik dit samen met cliënten tot uitvoering brengen. We konden samen de complexiteit van hechting, dynamieken, onderliggende emoties, schema’s en intergenerationele patronen helemaal uitpluizen. Maar waarom eigenlijk? Ik heb van menig cliënt gehoord dat ze het gevoel kregen dat het toch wel erg diep zat allemaal, dus dat het vast ook een heel werk zou worden om het op te lossen. Met mij als goed onderlegde wegwijzer naar beter. Is dat de boodschap die we willen geven aan cliënten? En hoe meer opleidingen ik volgde, hoe dieper het kon gaan. Zo zijn we nog wel jaren bezig!
Legio ouders met weinig kennis over opvoedkunde zijn prima in staat om kinderen op te voeden. Daarnaast zijn er ook genoeg ouders met een hoop opvoedkundige kennis die er een potje van maken. De kennis en vaardigheden die ik afgelopen jaren heb geleerd zijn zeker niet onjuist, maar wel in veel gevallen onnodig omslachtig. Je leert hierin af om ouders te zien als normale mensen (net als jijzelf) en de simpele analyses te wantrouwen en in te slikken. Nu moet ik weer werk gaan verrichten om terug te gaan naar mijn provocatieve basis. Wat ik met liefde doe, omdat ik dat veel effectiever vind.
Geen reactie's