Wat maken we het ingewikkeld…
Tijdens het maken van onze nieuwe online psycho-educatie cursus over hoogbegaafdheid voor kinderen (Hoogbegaafd zijn, hoe werkt dat?!, nu al te bestellen en 17 mei écht online) ben ik de kinderboeken die vaak gebruikt worden over hoogbegaafdheid ingedoken. Ik geef wel regelmatig psycho-educatie in de praktijk, maar dit is altijd tweerichtingverkeer waarbij ik vooral vragen stel en werk met eigen ervaringen. De boeken had ik dus al een tijdje niet meer gezien. Toen ik ze weer opensloeg zag ik weer waarom. Hoewel er goede, relevante en inzichtelijke dingen in staan over hoogbegaafdheid en ik me kan voorstellen dat het een laagdrempelige manier is om kennis te maken met het onderwerp, heb ik een puntje: wat maken we het ingewikkeld!
Ik lees naast informatie over hoogbegaafdheid zoveel onderwerpen die we er schijnbaar bij betrokken hebben de laatste jaren. Mindset, meervoudige intelligentie, goed voor jezelf zorgen en executieve vaardigheden. Zeker nuttig, maar is het écht psycho-educatie over hoogbegaafdheid? En hoe is het voor kinderen om dit als informatie te krijgen als ze verkennen wat hoogbegaafdheid voor hen betekent? Ik kan me voorstellen dat ik als meisje van 7 jaar – toen bekend werd dat ik hoogbegaafd ben en de onderwijsaanpassingen startten – best af zou schrikken van sommige onderwerpen. Moet ik dat allemaal leren, omdat ik zo’n potentieel in mijn hoofd heb?! Wat een hoop werk!
En waarom zijn al die vaardigheden voor hoogbegaafde mensen zo belangrijk? Ik snap best dat we onderpresteren willen voorkomen en dat ‘jezelf zijn’ ook omvat dat je iets doet met je potentie. Maar – ter illustratie – we verwachten toch ook niet van alle extraverte mensen dat ze leren op een podium te gaan staan of iets spannends presteren met hun extraversie? Je verspilt toch niet een deel van je waarde als je daar minder mee doet dan alles wat erin zou zitten? Hoogbegaafdheid is een kenmerk van jezelf, samen met allemaal andere kenmerken die je maken wie je bent. Waarom zouden hoogbegaafde mensen dan de verantwoordelijkheid hebben om alles eruit te halen wat erin zit. Mocht je van mening zijn dat die vaardigheden om ‘alles eruit te halen wat erin zit’ voor iedereen heel belangrijk zijn, dan hoeft het dus niet in basis in een psycho-educatie over hoogbegaafdheid. Dan hoort het bij de opvoeding en onderwijzing van iedereen en kan het op een ander moment.
Je hoogbegaafdheid is van jezelf. Je hebt zelf de autonomie en het recht om ermee te doen wat je wilt. Er is geen plicht om je hoogbegaafdheid productief te maken, dus ook niet om allemaal vaardigheden te leren om een super functionerend iemand te worden. Ik schreef al eerder over hoe je hoogbegaafdheid ook op een niet-intellectuele manier kunt inzetten. Voor jezelf verkennen wat jouw hoogbegaafdheid betekent voor jezelf is iets heel persoonlijks. Het gaat om gelukkig worden van wie je bent en wat je met jezelf kunt. Dan zal je vast ook iets nuttigs presteren, maar vooral iets wat voor jezelf waardevol voelt en waarin je sowieso diepgang gaat vinden.
Ik heb er dus voor gekozen om de psycho-educatie simpel te houden. Over de ervaring van hoogbegaafd zijn en over hoe je hier zelf een pad in kunt lopen. In verbinding met jezelf en in verbinding met anderen. Daar krijgt het waarde, diepgang en hopelijk de speelruimte om te ontdekken wie je bent mét je hoogbegaafdheid.
Geen reactie's